Στη δημοτική παράδοση, υπάρχει το τραγούδι ο Αμάραντος: «Σε τι γκρεμό φυτρώνει, φυτρώνει μεσ’ τα δύσβατα, στις πέτρες, τα λιθάρια, ποτέ του δεν ποτίζεται και δεν κορφολογιέται. Το τρών τα ‘λάφια και αρρωστούν, τ’ αγρίμια και ημερεύουν». Σε αυτή τη ζωή τη σκληρή και συχνά παράλογη, να είσαι Αμάραντος που φυτρώνει μεσ’ τα δύσβατα.. Να…
Γιατί εθελοτυφλούμε στον έρωτα; Γιατί αγνοούμε όλα τα σημάδια που είναι εκεί εξαρχής για το ποιος είναι ο άνθρωπος δίπλα μας; Οι άνθρωποι βιώνουμε την πραγματικότητα με διαφορετικούς τρόπους, βάση των αναγκών μας και πολλές φορές αυτό που έχουμε φτιάξει στο μυαλό μας για μια σχέση και έναν άνθρωπο είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που…
Τελευταίο ανάγνωσμα για το 2022 “Αναφορά στον Γκρέκο” του Ν . Καζαντζάκη και ταίριαξε τόσο πολύ με τις σκέψεις μου για το κλείσιμο μιας ακόμη ψυχοθεραπευτικής χρονιάς. Ένα από τα θέματα που επεξεργαστήκαμε πιο έντονα με τους θεραπευόμενούς μου φέτος ήταν αυτό της ταυτότητας. Το υπαρξιακό ερώτημα ποιος θέλω να είμαι, πέρα από τα δοσμένα…
Όταν συναντηθήκαμε θεραπευτικά ήταν λίγο πριν γίνει 50 χρόνων, σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή της, όπου μετά από πάρα πολλά χρόνια που έτρεχε πίσω από τη ζωή της για να την προλάβει, είχε βρεθεί μόνη και χωρίς δουλειά, γεμάτη ενοχές που δεν ήξερε προς τα που να πάει. Για εκείνη που η ζωή της ήταν…
“Το να αλλάζεις σύντροφό όταν φεύγει ο έρωτας, είναι σαν να αλλάζεις αμάξι κάθε φορά που μένει από βενζίνη”, μου είπε πρόσφατα ένας θεραπευόμενός μου όταν συζητούσαμε για επιλογή συντρόφου και δέσμευση. Σε μια εποχή που είναι τόσο εύκολο για τους ανθρώπους να μην δεσμεύονται και τόσο δύσκολο να σχετιστούν ουσιαστικά, έχουμε να αναθεωρήσουμε την…
Σε μια ζωή μόλις 20 χρόνων, της είχαν χρεώσει ήδη τόσες πληγές και αγκάθια, που δεν μπορούσε να δει για το εαυτό της όλο τον πλούτο που έβλεπα εγώ σε εκείνη. Όταν ήρθε η ώρα να πάρει την ευθύνη της ζωής της και να προχωρήσει μόνη της, δεν ήξερε τον τρόπο. Ήξερε μόνο να φτιάχνει…
Συχνά στη ζωή μας, όπως και στο σύμπαν, ότι ξέρουμε για γνώριμο και ασφαλές αμφισβητείται από νέα δεδομένα που κάνουν την εμφάνισή τους. Τότε, καλούμαστε να αποφασίσουμε αν θα τα αντικρύσουμε και θα τα αφήσουμε να μας επηρεάσουν ή θα τα αγνοήσουνε ως μη υπαρκτά. Ο φόβος για το άγνωστο είναι στην πραγματικότητα μια σανίδα…
Πόσο άραγε καταφέρνουμε να εκτιμήσουμε τη μοναχικότητά μας και να τη διαχωρίσουμε από τη μοναξιά, ώστε να την προστατεύσουμε και να μην την ξοδεύουμε; Πόσο έχουμε καταγράψει τη συντροφιά ως μια ευκαιρία για περαιτέρω γνωριμία πρώτα με τον εαυτό μας και μετά με τον άλλο, ώστε να μην την αποζητάμε από ανάγκη αλλά από επιθυμία;…
Για τον άνθρωπο που δεν έχει διαμορφώσει την ταυτότητα του και δεν έχει καλλιεργήσει την επίγνωση του εαυτού του, είναι πολύ εύκολο να πιστέψει ότι του πουν οι άλλοι πως ισχύει για τον ίδιο όσο καταστροφικό κι αν είναι. Μαθαίνει να ζει μεσω των δοσμένων που ποτέ δεν αμφισβήτησε και δέχεται παθητικά ότι μοιάζει αληθινό.…
Με ρώτησαν πρόσφατα ποια χαρακτηριστικά καθιστούν τον άνθρωπο ταπεινό, χωρίς να κινδυνεύει να γίνει ηττοπαθής. Μου φάνηκε τόσο ενδιαφέρον θέμα προς ανάλυση, καθώς κατάλαβα πως πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι η ταπεινότητα είναι αδυναμία. Λογικό αν σκεφτούμε πως ζούμε σε μια ναρκισσιστική εποχή, όπου η εξασφάλιση της “καλής εικόνας” είναι το ζητούμενο και ο εαυτός είναι…