Συχνά στη ζωή μας, όπως και στο σύμπαν, ότι ξέρουμε για γνώριμο και ασφαλές αμφισβητείται από νέα δεδομένα που κάνουν την εμφάνισή τους. Τότε, καλούμαστε να αποφασίσουμε αν θα τα αντικρύσουμε και θα τα αφήσουμε να μας επηρεάσουν ή θα τα αγνοήσουνε ως μη υπαρκτά.
Ο φόβος για το άγνωστο είναι στην πραγματικότητα μια σανίδα σωτηρίας που πιστεύουμε ότι θα μας σώσει από τον ίδιο μας τον εαυτό, αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν προς όφελός μας . Το κλείσιμο γίνεται τότε η προστασία από τα συναισθήματα που δε είναι πάντα εύκολο να διαχειριστούμε.
Πόσα πολλά και σπουδαία χάνουμε, όμως, όταν επιλέγουμε το βόλεμα από το ρίσκο. Όταν οι αποτυχίες του παρελθόντος μας κάνουν πιο φοβικούς αντί για πιο θαρραλέους.
Η κατάλληλη στιγμή δεν θα είναι ποτέ ιδανική επειδή θα έχει εκλίψει από αυτή ο φόβος.
Οι σχέσεις που μας είναι σημαντικές, και πρώτιστα αυτή με τον εαυτό, προσφέρουν την ασφάλεια που αναζητάμε. Και τότε μπορούμε να βγούμε στο άγνωστο με φόβο αλλά και πάθος να ανακαλύψουμε καινούργιες πτυχές του εαυτού μας. Ίσως και του σύμπαντος. Η κατάλληλη στιγμή είναι πάντα το τώρα.
Ηλιάνα Χρυσικάκου
Ψυχολόγος Συστημική Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεύτρια