Γιατί εθελοτυφλούμε στον έρωτα; Γιατί αγνοούμε όλα τα σημάδια που είναι εκεί εξαρχής για το ποιος είναι ο άνθρωπος δίπλα μας; Οι άνθρωποι βιώνουμε την πραγματικότητα με διαφορετικούς τρόπους, βάση των αναγκών μας και πολλές φορές αυτό που έχουμε φτιάξει στο μυαλό μας για μια σχέση και έναν άνθρωπο είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που ισχύει.
Η φαντασία μας δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας και ίσως αυτή να είναι που μας έσωζε ως παιδιά από μια άσχημη, ανεπαρκή πραγματικότητα. Όμως η φαντασία, σε σχέση με την πραγματική ζωή έχει περιορισμούς, ακριβώς επειδή την δημιουργούμε εμείς. Η πραγματικότητα μπορεί να μας εκπλήξει και θετικά αν την εμπιστευτούμε, βασισμένοι στην ασφάλεια που προσφέρουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας. Αν αναρωτηθούμε μήπως δεν χρειαζόμαστε πια τη φαντασία μας για να μας σώζει και μπαίνουμε πιο διερευνητικά στη ζωή, με λιγότερες βεβαιότητες και περισσότερη περιέργεια, θα βλέπουμε πιο καθαρά τους άλλους, τον εαυτό μας και τη δυναμική των σχέσεων.
Δεν αρκεί, λοιπόν, να μοιάζουμε με κάποιον και να ταιριάζουμε στα ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις. Πιο συμβατούς κάνουν τους ανθρώπους οι κοινές αξίες, η κοινή θέαση των πραγμάτων και της ζωής, η συναισθηματική τους ωριμότητα και η ετοιμότητα και των δύο να δώσουν για να εξελιχθούν μαζί. Αυτή η πραγματικότητα δημιουργεί ασφάλεια και τότε ο έρωτας ξαναβρίσκει το φως του.
Ηλιάνα Χρυσικάκου
Ψυχολόγος
Συστημική Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεύτρια